این وبلاگ چرا نوشته شده

چند وقت پیش با تعدادی از دوستان و آشنایان رفتیم درکه ( جای شما خالی) ، بعد از خوردن چای چند نفری سفارش قلیان دادند ، چند نفر دیگر هم دست به جیب برده و پاکت سیگار خود را بیرون آورده و سیگاری آتش کردند. من طبق معمول با دیدن استعمال دخانیات به یاد زمان دانشجویی و خوابگاه و دوستان قدیم افتادم، در همین فکر ها بودم که یکی از آشنایان دور پیپ خود را از کیفش بیرون آورد، استفاده از پیپ در ایران خیلی کم دیده میشود.

خلاصه دوست نامبرده مقداری توتون captain black gold در پیپ خود ریخت و با انگشت به شدت آن را فشار داد، انگار که با توتون های داخل پیپ دشمنی دیرینه ای داشت...

سپس فندک خود را روشن کردو نزدیک دهانه پیپ برد و هفت هشت پک محکم به پیپ زد، در حالی که هاله ای از دود در اطراف صورت او بالا می رفت فندک را در جیبش گذاشت و پک دیگری به پیپ زد و دود آن را تا فیخالدون ریه خود پایین داد،طوری که در بازدم او به سختی اثری از دود دیده میشد،با پک زدن های بلاانقطاع مانند تشنه ای که در صحرا آب دیده باشد توتون داخل پیپ را به عرض 10 تا 15 دقیقه بلعید.در بین پک زدن ها نیز گاهی انگشت شست خود را روی دهانه پیپ بالا و پایین میکرد که با توجه به اینکه باد قابل توجهی نمی وزید این کار او برایم عجیب بود.

من در حالی که با خود فکر میکردم چقدر پیپ کشیدن افراد در ایران با آنچه من آموزش داده شده تفاوت دارد دیدم که دوستمان ابزار سه کاره پیپ را از جیبش در آورد و با قاشقک آن شروع به تراشیدن داخل پیپ کرد...دلم به حال پیپ زبان بسته ای که در دست او بود سوخت، که اتفاقا از مدلهای گران قیمت ساوینلی ساخت ایتالیا بود.

تصمیم گرفتم وبلاگ کوچکی بنویسم و مطالبی را در مورد این ابزار نه چندان رایج استعمال دخانیات بیان کنم. تمامی مطالبی که بیان خواهد شد از منابع معتبر برگرفته شده و به زبان فارسی برگردانده شده است.

با کلیک بر روی عنوان هایی که در منو اصلی می بینید میتوانید مطلب مورد علاقه خود را بخوانید.

با آرزوی دلی شاد وزندگی شیرین برای شما